Buruk Aşk Şiiri - Neslihan Ergin

Hiç ummadığım günde kar yağdı üstüme
Bir mektubun dizeleriyle...
Hayatının en önemsiz satırı
Bendim dedin
Oysa haysiyet ve şerefi, kumar masasına da
Bırakan sendin.../...

Sen elinde murç,taş ustası oldun ya!
Yüreğinin taşını şekillendirip çıkartan
Aynı anda ruhumu hoyratça oyan...
İyi de bugün bari çalışmasan.../...

Anlamaya çalıştığın bendeki devinimler
Benimse anlayamadığım sendeki bu serzenişler...
Bulamazken sıfıra eklenen pozitif değerler
Ne çabuk unutulmuş gurbet yalnızlığında
Sana açılan gönüller...

Uzun zaman oldu gelgitlerimiz
En son neye biz dedik ki biz...
Hep keşkeleri gördüğün pencerendi
Seni yanıltan...
Puslu camına, iyi anları dolduran...

Aç balıkların,
Yem bekleyen ümitleriydi
Seni kıskandıran...
Yıldızları parlayan gecelerde
Sabahlara uyanan, güzel yüzlerin resimleriydi
Sanki mazide kalan...

Nereye ait olduğunu anlayamadın daha...
Bir kuğu olman gerekmiyordu aslında...
Son isyanlar neye ve kime dedim?
Son çırpınışların altında ezildim...

Biz aşkı erken kapattık
Ölümsüzlüğe ölüm kattık
Bak en son biz kelimemiz bu
Yarım kalan aşkın burukluğu...

mucize kelebek/2006