Buruk Acı Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Fala baktılar.
Yakında sevineceksin, dediler.
Oysa!
Sevinmek değil, ağlamak gelmekte içimden.
Sevinemiyorum.
Mümkün değil, sevinmek.
İçimi kaplayan, bana üzüntü veren acım yüzünden:

Nasıl gülsün, şu yüzlerim.
Nasıl?
İçimde tarifi imkânsız, bir buruk acı varken.
Nasıl, gülsün!
Kader bana öyle bir attı’ ki, tokadını,
İçime vurdu, onun acısı.
Taşınması zor, ağır bir yükün altına soktu beni
Gülemiyorum, inim, inim inlemekten.

Boğuluyorum.
Boğuluyorum keşkeklerin içinde.
Elim kolum kalkmaz oldu, buruk bir acı var içimde.
Günah benim, her şeyi berbat eden benim.
Kalsa’ da, geçmişte.

08 Temmuz 16
Antalya