Buruk Şiiri - Adem Öztürk

Kime geliyor bu bahar
Nerede yeşeriyor da düşüyor toprağıma
Bu güneş ısıtır da herşeyi
Bu yürek soğuk yokluğunda
Bu ağaç yeşil,bu ağaç yokluk karası
Bu gökyüzü mavi,bu yeryüzü sensiz
Nereden geliyor bu yapraklar
Hışırdayarak tüm hışmıyla
Nereden esiyor bu rüzgarlar
Kokunu taşır mı, sabah ayazı döverken çehremi
Nereden geliyor bu misten kokan zambaklar
Nefesin kadar berrak,nefesin kadar korkak
Tenin gibi geldi bahar.
Dağılırım düşüncelerimde,içime sığmaz yokluğun
İçimde bir kıta gömülmüş tuzlu okyanusunda
Dalgalar, çarpar çarpar,sen kanarsın
Kızıllığına boğulur mavi sularında hayatım
Nereden geliyor bu ışık,vursunlar boynunu kamerin
Gece sensiz,gece derin,gece ölmüş koynumda
Gözlerin kadar aç,gözlerin kadar zifir kara.
Nereden geliyor bu kuşların cıvıltısı
Nereden buldu beni bahar
Unutulmuş bir yeşili kim neden hatırlar
Nereden geldin sen,neden bu bulutlar