Bursa'ya Özlem Şiiri - Cüneyt Arslan

Değişmem güldüğüm yıllara burada
Sende hıçkırıkla aldığım bir nefesi
Bülbül gibi göçsem bir erguvan dalında
Terk edip ben de bu kardan kafesi

Ne yerine cihanda başka şehir koyulur
Ne de sende geçen ömre doyulur
Belki bu yüzden minarelerinden duyulur
Hala ecdâdın bin yıllık o gür sesi

Şimdi sevda çekenler gibi yüreğim elemdedir
Bedenim başka, ruhum bambaşka alemdedir
Toprağına bakmayan iki gözüm nemdedir.
Senden uzakta olmaz gönlümün eğlencesi

Buralar bana çöl, buralar çok ıssız,
Gündüzü senin akşamından ışıksız
Bu şehirde hatıralarımla bir ben varız
Sanki bizden başka yok hiç kimsesi

Kimler arşınlamadı bitmeyesi yollarını
Kimler hasretinle tüketti nice yıllarını
Benim de üzerime uzat o yeşil dallarını
Şefkatle sarsın beni ulu çınarlarının gölgesi

"Varır elbet her şey" der arifân olacağına
Lakin, kaç asır sürer buradan kavuşmak sıcağına
Bir gün beni de bilmem alır mısın kucağına
Sen gurbet kuşlarının o iffetli annesi

Toprağına ipekten rahmet yağar yağmurda
Sırr-ı Hâlik görünür sende bir avuç çamurda
Yaşamak kıyam ile durmak ise huzurda
Bursa olmalı insanın pâyinde seccâdesi