Bursa gibi Şiiri - Suat Oktay

Ayak izlerini gördüm geçmişin,
geleceğin…
Kokusunu aldım tarihin,
tüm yaşanmış,
yaşanacak değerlerin…
Her arşında nefes,
her santimde ses,
her milimde umut,
her zerresinde hayat,
dilimde Bursa var…
Çamında kozalak,
çınarında yaprak,
kestanesinde diken…
Zirvesinde kar,
denizinde midye…
O ayak izleri,
…ki,
biri Osman’ın,
diğeri Orhan’ın…
Bayezid’in gölgesinden yürüdüm,
Murad’ın şadırvanında su oldum,
hava oldum,
yağmur oldum,
kar oldum,
sonbaharda soldum,
yaprak gibi…
İlkbaharda yeşerip doldum,
bir gün erguvan,
bir gün şeftali,
bazen erik,
daima siyah incir,
asla kopmayan bir zincir…
Toprağa ekilen tohum,
rahme düşen nüve,
saçlarımdan öpen yel,
gözlerimden ovaya akan nilüfer gibi…
Doğduğum,
erdiğim,
gittiğim,
her seferinde geri geldiğim,
nefesimi verdiğim Bursa gibi…

20 Ekim 2020