Burnumda Tütüyorsun Şiiri - Nezahat Kaya

İndirilen tokmağın sesi düşer ırağa
Savunma celseleri yüreğe gelirken dar
Her gidiş hesap taşır bir sonraki durağa
’’Kaygılanma’’diyorsun söyle nereye kadar?

Yalnızlığı sırtlanıp taşımak maharetse
Gurur ağzı keskince saplı bir keser gibi
İnat çiviye batmış direnen bir meretse
Yiteriz sevdamızda kaybolmuş eser gibi

Demlenirken hasretler nerde kaldık yasaklı?
Göğsümün kabarığı isyan bayrağı saklar
Hangi nöbet devrimi çıkıp yerinden haklı
Gönderde tav olurken hüznün izini paklar

Ne demiştim hatırla! Bir kez daha dur düşün
Hem günüme, dünüme yakın koymuştum seni
Cesaretti; yıllara yaşam dolu düşüşün
Mevsimler kıskanırken canda soymuştum seni

Ayrılık bahanesi öykümüze deva mı?
Garipçe çöküşümde derinde bitiyorsun
Devrilen anılara bunca keder reva mı?
Dön geri...Yeter artık! Burnumda tütüyorsun.