Burnu büyük Şiiri - İbrahim Hazini

Günahı olduğu halde,
tövbe etmez biri

Şeytana güvendi diye,
huyu değişmez.

Ölüm ona dokununca,
kaçınmaya gelmez.

Ne ertelenir,
ne de ileriye alınmaz.

Ayıplarından böbürlenip,
fiyakası bitmez.

Musibetlere katlanır,
ahireti düşünmez.

Uyarmaz taşlı kalbini,
uyandırmayı istemez.

Vakit geçse bile,
sebebiyete yer vermez.

Mizahıyla herkesi eğlendirir,
üzüntüyle yalnız bırakır.

Hayatı eğlentili geçer,
bereketi olmadan biter.

Bin yıllık keşke der,
muradına varmadan sekteye uğrar.

Canından malı fazla sever,
doydukça doymadım diye inler.

Son matafta bulur kendini,
göz yaşı boşa salar.

Tüm keşkelerin keşkesini arar,
her keşkeden başka keşke doğar.

Mademki ölüm bir nedendir,
neden, nedenlere bir keşke duyar.

Hayvanların toprak halini gördüğünde,
“ne olurdu ben de toprak olsaydım” der.

18.09.2009
Şiir: İbrahim Hazini