Burjuva Entari Şiiri - Harun Tolga Peker

Köylü bir kız çocuğunun entarili hali gibi
Parmakların avucumda koşuyor,
İlk derse yetişemeyen tembel bir öğrenci kokun
Burnumun ucunda...

Ben ilkokul çağında günlük bir süttüm,
Sen kimsenin beslenmesine koyamayacak kadar pahalı
Kibrit kutusu büyüklüğünde bir huzur,
Önlüğümün düğmeleri hiçbir zaman tam değildi.
Ya paramız yoktu kaliteli bir önlük almaya
Yada her teneffüs senin için yapılan
bir daha bakmayacaksın o kıza lan kavgalarında
Kopan kol düğmelerim...

Ben seni en çok matematik derslerinde sevdim.
Bir insana değer vermeyi önce sayılardan öğrendim,
Sonra annemden en son sen işte,
Bütün insanlardan değerli,
Bütün matematik derslerinden değerliydin benim için,
Bu yüzden ben matematikten hep sorumlu geçtim...

Kalemlerimin ucu hep seni yüzünden körelirdi,
Ve bir silgiyi tam iki buçuk yıl kullandığımı hatırlıyorum,
Cep harçlıklarım da hep senin adın yazılı,
Sırt çantamda bana hediye ettiğin kırmızı kiraz tokaların,
Sanki sırtımda bir hayatın yükünü taşıyorum...

Ben seni en çok resim derslerinde sevdim,
Öğretmen ev çizmeyi öğretirdi
Ben saçlarını çizerdim önce,
Saçlarına kirazdan pencereler açardım,
Sonra güneş çizmeyi öğrendik
Ben seni sevmeyi biraz daha kavrıyordum,
Sonra evin içine hayatımda ki en önemli kişiyi çizmem
İstendi;
Ben o evi boş bıraktım,
Yirmi üç yıldır yalnızım...

Harun Tolga Peker