Burhan Kurt Şiirleri - Şair Burhan Kurt

Sevmek yetmez,
Sevilmek lazım,
Varlığın mutluluk vermeli bir pare,
Yoksa,
Dünyaya hükmetsende, ne çare.

Buralar yine karlı, Dondurası bir soğuk, Saat sabahın dördü. Zaman geçiyor Ama ağır, Ama karanlık, Çıt çıkmıyor dışarıda. Ve ben düşünürken seni, Böyle derin, Böyle kırılası bir sesle anarken adını. Ak yastığına dağılmış üzüm karası saçların, Narin parmakların üşümüş yorganın altında, Bütün zarafetinle uyurken.. Ben yine uykusuz, seni düşünmüşümdür. Tüm imkansızlıklara umut yükleyip, Bembeyaz bir güvercin bırakmışımdır, Gecenin karanlığına. Bir parça hüzün.. Bir parça burukluk.. Ve bu sözleri noktalarken, Yine senden haber alamayacağım bir sabaha, uyanmışımdır.

İnsan yazdıklarının daha fazlasını bıraktı kaleminde Konuştuklarının ise çok daha fazlasını sakladı yüreğinde Nice denizlerde çırpındıda Kendi içinde gizlediği pınarında boğuldu Tutkulu aşıktı ama tedirgin Yüreğinde destanlar yazıldıda, anlatamadı İki çift anlamsız cümlenin sonuna yerleştirdi noktayı Herşey başladığı yerde, kanadığı yerde kaldı. Zavallı ihtimalleri vardı, mutluluğa dair Parmak ucuyla dokunmaya bile yetmedi gücü Kalemi kırık Sevdası saklı kaldı. Nice destanlar yazıldıda Yüreklerde öldü hepsi, daha kapağı bile açılmadan. 23.05.2012