Burhan Günel'e.. Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Gündüz sefaları açmış balkonda
Tüller arasında, aydınlık salonda
Bale yapar küçük bir kız
“Macar Rapsodisi”
“Çıplak Dağda bir gece”
Annesinin yumuşak sesi
Ve sevgili Akın abisi..

Hem kızı, hem gelini
Avcunu havaya kaldırır
Övünerek anlatır
Tek eliyle nasıl da taşır
İnceciktir gözbebeği..

Ah! o karışık lise yıllarım
İki sokak aşağıda
Anneme kapıyı çarpıp
Koşarak dizlerine kaçtığım
Partiler, geziler, eğlenceler
Kalın kaşlı, çenesi benli kızına yakışmazdı
Kitap okumalı, şiir yazmalı
Kendine başka sevdalar bulmalıydı..

Bir de pinokyosu beyaz anadoluna bindik mi
Ne Kayaş kalırdı ne Beypazarı
Sıcacık sesiyle yakan şarkıları
Gülümserken akıttığım ilk gözyaşları

Çok severdi nar ekşili dolmaları
Bir de patlıcan kebabını
Az sofra kurmadım, bilirim..
Antakya’dan gelen acı merakı
Yıllar sonra iş yemeklerinde
Eşlik etmenin heyecanı..

Oğluna aşık olunca
Ne çok şaşırdı..
Palmiye kirpiklerini dinledi
Güneş gülüşünü..
Pek aklı yatmadı..
Ama beni hep anladı..

Bir eleştiri, bir telefon..
Kırıldı annem..
Onbeş yıl görüşmeden
Gizlice haber sordular benden

Bir perde onlarla kapandı..
Bir daha hiç aralanmadı..