Burgunluklar Şiiri - Halil Işık

bana dünyayı sevdirmiyorlar anne

çocuklar çiçek açmış, savaşın gölgesinde

uçurtma uçurmak yasak

dikenli telden sınırların içinde

bana ölümü öğütlüyorlar anne

ama ben, kırmızı ağzını öptümdü ölümün

bir keresinde

zehirli çiçekti ölüm, yaşamın kuru yaprakları arasında

bana dünyayı sevdirmiyorlar anne

üveyik bakışlı, meşe benizli kızları

sabahları, nisansa yağmur kokar saçları

kırmızı benekli avuçları, terli bir özgürlük saklar

özgürlüğü yasaklamış, dünyanın büyükleri

sevdirmiyorlar anne, ölümden sıcak şeyleri

bana dünyayı sevdirmiyorlar anne

kirli bir gelinlik gibi tıkmışlar geceyi, günün içine

gecelerim, naftalin kokar benim

menekşe kolonyaları, bâkireliğin

ölüm okşar, her yerimi geceleri

ağzımdan kaçan küfürdür ölüm

dilime değdikçe, sınar beni

bana dünyayı sevdirmiyorlar anne

kendinden başka bir şeyi sevme diyorlar

‘her yerde, sarraflar, sarraflarda salkımlar

döviz büroları, yıldıznâmeciler, piyango biletçileri

umut tâcirleri, kadın satıcıları…’

her yerde, ikinci el mutlulukar satılıyor anne

camekânlarda, bilmediğim dilden yazılar

bana yalan söylüyorlar anne

içimdeki şiiri, yalanla örseliyorlar

13 Mart 2016 Pazar / İstanbul