Burgu Şiiri - İbrahim Yalvaç

Aklıma seninle birlikte geliyor yaban gülleri
nereye bir kestirmedir bilmiyorum nasıl bir keçi yoludur
Büyük caddelerden uzağım da uzun zamandır

Alışkın olduğum bu değil aslında hep ufuk yolcusuyum
Çocukken direkleri sayardım, yol biter onlar sürerken
Bak şu olabilir, ansızın yola çıkan bir tilki
Sayıları derleyip toparlayan bir lastik ip gibi

Sokakların binaların acele yürüyüşlerin
Yalnız kendisini sürdüren bencil üretkenlikleri
Senin göğüslerinden süzülen nehirle belki
Bir yol açacak bana güller içinden

Aklıma seninle geliyor yaban gülleri
Sen duruyorsun kımıldamaksızın onlar düşüyor yaprak yaprak
Delice koşturuyorum yerini bulmak için
İmgeni serpiştirmişsin ömrümün her yakasına

Sabun köpüğünden balonlar yapıyorum saçlarında patlıyor
Gözlerim avucunda gözlerinden bir önce
Hadi kımılda lütfen bak bahar geçiyor
Yanan çalılıklar içinde kalıyor gül dalları

Günlerin çatlamış incirler gibi döküldüğü çağdayım
Senin yatağında atmalıyım eğri büğrü çizgileri
Elimi savuruyorum öfkeyle ota boka
Sen yatıştıracaksın damarlarımı biliyorum.