Burdaan Şiiri - Demet Temel

geceye yansımalıydı şarap

Ruhun derinliklerine dost bir el ince sızısını bırakmalıydı

Ve şerefineydi geçmişinin de, geleceğinin de

Kimseye değildi bu duygular vatansız sahipsizdi

Öylesine öylesine bırakıverdim yeryüzüne

Birazını martılar birazını çocuklar aldı

Öylesine bırakıverdim denize …

İnce bir sızı vardı akan yerine kızıl dostu dolduruyordum

İnsan aklı bu denli açar mıydı yüreği ile arayı

Tüm cümleler dağınık olmalıydı beklide

Düzen denen şeyi kim çıkarmıştı ki aklına şarap  sıkayım

Bir dost bir dost daha kim uzanır yüreğe de bırakır sıcağını

Kalmadım gitmedim de

Birden çok kanadım vardı ve her kanadın ardında bir yara

Birini tutsam öbürünün sızısı başlar

Şiirde olmadı ,gecede.. şarap olmuştu ama…dt