Burda Benimle Kal Şiiri - Şenol Kara

Kendi halinde
Yüz çizgileri kırık kırık
Bir adam...
Adam gibi adam.
Sanki hayatın ta kendisi...
Yanına yaklaştım
Çekine çekine...
Birden dudaklarımdan
"Sigara versene" sözü çıkıverdi.

O yaşlı...
Mağrur duruşlu adamla
Yaktık sigaraları
birbirimize baka baka...

O heybetli adam!
Dumanını içine çeke çeke
İçtiği sigarasını
Birden eline aldı
VE
Buğulu gözlerini dikti üzerime.
BİR AN BİLE
Göz kapaklarını kırpmadan

Bana öyle bir bağırdı ki...
Sanki gök yarıldı da
Şimşekler çaktı beynimde.

Bana öyle bir bağırdı ki!
Çisil! Çisil! yağan yağmur damlaları
Narin bedenimi esir almak için
Bir ok gibi bağrıma saplandı.

Ürkmedim desem yalan olur.
"İyi günler" dileyerek
Usul usul uzaklaşmak istedim.

Arkamı dönmeye korktum.
Biraz ürkek...
biraz da delice
Döndüm yüzümü,
olduğum yerde.
Yaklaşmadan baktım yüzüne.

"Gitme!
nolur gitme! dedi bana.
burda benimle kal!

Onca sahtekarın...
onca vicdansızın...
onca ihanetin içinde nasıl duracaksın?
Uyuşmadan uyum sağlayabilecek misin?

Çocukların vurulduğu,
çiçeklerin koparıldığı,
sevgilerin harcandığı,
umudun tükendiği,
renksiz, sanal bir dünya var dışarıda.
Yüreğini kanatmadan yaşayabilecek misin?

Seni kullanıp köşeye atacak
Buruşturup atılan bir mendil gibi hissettirecek
bir sürü katil var dışarıda.
Göz yaşını akıtmadan durabilecek misin?

"Gitme!
nolur gitme!
burda benimle kal!

SARIOĞLAN