Kız vermek şakaya gelmez.
Hayatta en ciddi olmanız gereken iştir.
Büyük tahammül gücü ister.
Çünkü;
O, koklamaya kıyamadığınız çiçektir.
O, kendi haline bırakayım denilemeyecek
kınalı kuzudur.
Ben kızıma diyorum ki;
Şimdi bırakıp gittiğin evi şöyle bir düşün kızım
Hani bir beyaz martı gibi uçup gittiğin evi
Kanatlarına takıver sana olan sevgimizi
Ve devamlı hatırlamaya çalış
Bizim gittikçe kaybolacak sesimizi
Neden öyle dalgınsın bir derdin mi var?
Aç mısın, masayı hazırlayayım mı?
Rakı içecek misin bardak koyayım mı baba
Diye soramayacaksın.
Sen sevdamın umudumun meyvesi,
Sen hiç solmayacak güzel çiçeğim,
Gönlümün güzel sardunyası.
İnsanın ölene dek unutamadığı iki şey varmış!
Biri doğduğu yer, ikincisi anasının yüzü!
Benim unutamayacağım üçüncü biri daha var. O da,
Kızım olacak....
Halit Kamil Alpaslan
Şubat 2003 - İstanbul
Kayıt Tarihi : 17.11.2004 12:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
