Şimdi hangi gözyaşıyla yıkanır kirli ellerim
Hangi soluk hayat verir bana,
Gidemediğim hangi yer daha da uzak olur bana bundan gayrı
Tutamadığım hangi el sarar yaramı
Kaç gece daha çıldırasıya ağlarım
Kaç zaman daha hiç almak istemediğim bir soluğa mecbur kalırım
Hiçbirşey söylemeye luzum yok
Lakin hep aynı söylenenler
Yağmuru ıslatmaktan daha akıldışı
Güneşi gözyaşıyla eritmekten daha gerçekçi
Aynı şehirde iki yabancı misali
Gözbebeğimin birinde sen;
Gün bizi tanır
Taşlara mahsustur katılık
Henüz öğretmemiş toprak ana bana
Ömrün bedelini
Çok uzak görünsede şimdi
Bir gün mutlaka çıkacağımız
Evet belki zor olacak
Sıradan bir gün içinde çağlamayacak sesin
Sonsuz mavilikler örtecek gözlerimi
Alıp götürecek sana; sensizliğimi
Sen diye birşey yok
Ben diye bir şey yok
Yorgun bir işçi tadında ekmek tadında
Kavgasında gün ortasının
Ağır aksak kalp atışlarında zamanın
Kavradı gövdesini vakti gelmeyen hazanın
Duvarlar soyulalı beri
Zifiri karanlığa gizleyip şeffaflığının
İçimden alıp götürüyorum seni
Sen baharın bitişiğindeki sevgili
Sözlerinde beni divane eyleyen bu azap gülleri
Gözlerin ateşten sedir uzanmış yatmaktayım
Alınyazında vuruldu kalbi derinliğinde uzayan çeperleri
Mutsuzluğum mu yoksa bu kahrolası gecelerim mi
inletir sazımın tellerini
Yoksa bir sazımın bile olmaması mı daha beteri
Hangi yol beni anlatır ve hangi ülke
İçimin coğrafyasını
Hangi anahtarlar uyar kilidime ya da;
Bir uçurum bu..
Yaklaşırsan düşeceğin
Bu zifiri karanlık
Değersen tenini üşüteceğin
Yıldızlar gözlerime düştü
Gün olur devran döner yine
Beni hiç gidemediğim diyarlar çeker
Lal olmuş susuyorum; malum hayat
Sıkışıp kalmış yüreğime..
Beni yüreğimdeki hayat zehreder
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!