Annem çok şey öğretti bana.
Kuşları sevmek yerine seslerini dinle dedi.
Acıya bağlanma,iyi yürek kolay bulunmaz dedi.
Kalp kırma,düzeltmesi zor olur dedi.
Gülümse,görsünler güzelliğini.
Türkü söyle,
Yoksul ve durgun dünyada,
Henüz öğretmediler sevdayı.
Veysel diyor kalk gidelim gönlüm,
Nereye diyor aşkı, nereye?
Ölüm gibisi varmı şu Dünya'da?
Kalbim yaralı deşme gülyüzlüm.
Ah benim gülüşünde kaybolduğum bir ömür verdiğim sevgilim.
Kulağım yine o türküde,
Güzelliğin beş para etmez bu bendeki aşk olmasa.
Durmuşum,gülmüşüm,geçmişim.
Her gülmende yeniden ölmüşüm.
Korkma!
İnsan ölür ve çürür toprak kalır yerinde.
Vurma!
Kalbine vurulan onca hançer bir gün çıkar yerinden
Susma!
Söyle şu illet insanlara demek istediğini
Galib yaslamış başını duvara uyuyordu.
Ellemeyin dedi muhtar, zaten yorgun.
Kahkaha vardı tüm kahvede,
Gülmeyin dedi muhtar,zaten üzgün.
Ses soluk çıkmadı ağızdan.
Onsuz saatler hep on iki.
Çünkü o hep geceleri gelir aklıma.
Birden yıldızları düşünürüm.
Çoklar,varlar ve biz var oldukça olacaklar.
Onsuz saat hep on iki.
Sevgilim,
Nasılsın bugün?
Ben yine senliyim.
Bir kitap aldım bugün,
Ağlaya ağlaya okudum her bir sayfasını.
Gözyaşımı silerken farkettim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!