Burcu Ayan Şiirleri - Şair Burcu Ayan

Yaşam ince ince dilimlenmiş zamanlara,
Her dilimden tadımlık sunuluyor insanlara,
Yüreklerde anımsanıyor her dilimin tadı,
Bakışlarda suskun bir haykırışın yarası.

Beklemek yasak sınırların ortasında,

Zamanın kıskacına sıkışmak
Bir ana takılıp kalmak gibi bir şey bu.
Sana tutulduğum ana saplanıp kaldım.
Sen geçtin, yıllar geçti ama ben senden geçemedim.

Bir kabulleniş, bir bekleyiş

Suskun bir gecede tanıştı dünyayla
Yağmurların eşliğinde,
bir Nisan ayında.
Daha gözleri açılmadan
başlamıştı ağlamaya.
Doğarken neden ağlar insan,

Konuşmanın orasında susunca
Sessizliğe bürününce yenileceğim sandım,
Oysa sessizliğe hakim olduğumda
Sözcüklerin düşüncelerin esiri olduğunun farkına vardım.

Hep gözlerimi kaçırdım insanlardan

Yaşamımda öyle bir parentez açtın ki
Ben hala onu kapatamıyorum.
Sen bitmek bilmeyen ergenlik dönemini yaşarken,
Ben ise seninle yaşlanıyorum.

Nedir delicesine korkarken

(1)
Ben bir şeyi içimde bitirdiysem
O benim için yarım değil tamdır.
Çünkü dünya; benim düşüncem kadardır

(2)

Boğazımda düğümlenen kelimeler
Haykırmrk isteyip de içimde kalan sözcükler
Gözlerimden dökemediğim göz yaşı
Sen benim yaşayamadığımsın.

Gittikçe sonu gelmeyen yol

Hepimiz aynı dünyayı paylaşmıyor muyuz?
Aynı doğada yaşayıp, ölmüyor muyuz?
O zaman niye bu ayrı gayrı
Neyin peşinde öldürür insan insanı?

Doğa bile paylaşırken her şeyini

Bir gün bende öleceğim
Ölüm giderken, yanında beni de götürecek
O zaman sadece bir toprak olacak bedenim
Adım silinecek dünyadan,
Unutulup gideceğim

Birden için anlamsız bir ürpertiyle dolar
Ve yüreğin sana bir şeyler anlatmaya başlar
Bilki o anlar, bir bitişin son anlarıdır
Bir film gibi geçer yüreğinden.

Birden 'keşke' dediklerin gelir aklına