Burçin Çiçeğim Şiiri - Vedat Kocagöz

Bahar mevsiminde ilk açan,
Bir çiçek ismiydi Burçin
Tanıştım onunla
Gül kokuluydu,
Güller açmıştı yüzünde

Bakışlarında tatlı bir gülümseme
Gülerken içimi ısıtıyordu.
Heyecanlanmıştım
Sesim titremişti

Küçük bir kız çocuğu saflığında
Gülümsüyordu bana bakıyordu.
Elini uzattı ben Burçin
Sıcak minicik elleri vardı
Merhaba memnun oldum ben Vedat

Buğulu, tatlı sesi ile
Konuşuyorduk her gün
Biraz alıngan, biraz nazlıydı,
Olsun yakışıyordu ona

Açık sözlüydü
Zekiydi,
Gözlerinde ışık vardı
Anlaşılıyordu başarmak hırsı
Benliğinde vardı bu hırs.

Arkadaşı olmak istiyordum
Tanımak istiyordum onu
Hayallerim vardı ona dair
Çiçeğimdi o benim
Burçin Çiçeğimdi

İstiyordum öğrenmek
Zevklerini, renklerini,
Keşfetmekti derdim
Gönlünün güzelliklerini

Etmiyordu müsaade
Hep çekingen ve ürkek
Almıştı gardını
Temkinliydi ediyordu tereddüt
Belki yaşadıklarından
Bilinmez.

Bir gün Ansızın kesti
Mesajlarını, telefonlarını
Cevap vermiyordu,
Sanki ölüm sessizliği

Anlayamamıştım neden
Ne yapmıştım
Suçum neydi
Kırmışmıydım
İncitmişmiydim
Bu yargısız infaz neden

Hiçbir zaman öğrenemedim
Ne yaptı isem
Nafile
Nedensiz sebepsiz

Kırılmıştım
İncinmiştim
Anlatsaydı eğer
Anlardım onu
Olurdu bir çaresi
Burçin Çiçeğim.

VEDAT 14.06.2012