Buraya kadar Şiiri - Mustafa Parlak

İnsanoğlu nasıl da yalnız,
Kimsesiz değilim derken bile
İnsan, insan içinde
İnsan, kendi içinde
Yapayalnız..

İşte dünya bu kadar.
Bir taş yığını ve hissiz duvar
İçi geçmiş eteş yığınının
Çürümüş topraklar
Ya sular, ya sular..
Dereler kurumuş,
Olanı, boz bulanık akar..

Bir geçmiş ki,
Dışında suskun, içinde deli taylar
Dolaştık tüm dünyayı
Sonuna geldik
İşte! Buraya kadar...

Sevgi üzerine her şey, diyorlar.
Hoş! Ne gelen, ne giden var.
Nerede o seven insanlar..
Kendi papucunun derdinde
Gördüğüm kalabalıklar!

Sen gölgene sahip çık, arkasında dur!
Sen ölünce, seninle ölen bir o var.
Onunda gözünde yalnızlık,
Özünde 'Ölüm' var.