Burası Filistin Şiiri - Esma Abay

Bir bomba daha...
Ayşeler, Fatmalar, Aliler
Hergün bu seslerle uyanıyorlar,
Bu seslerle 'günaydın' diyorlar Dünya'ya
Şarapnel parçalarının açtığı yaralarla,acılarla,
başetmeyi öğreniyorlar onlar.
Her gün kapıya bakarak geçiriyorlar günlerini.
Belki babalarının kapıdan girip içeri
onlara sarılıp, okşayacağını hayal ediyorlar.
Bunun hiç olmayacağını aslında biliyorlar
Ama bir umut,
Annelerinin göz yaşları,
Anlatıyor bütün olanları.
Abilerinin zulme karşı mücadele ettiklerini de
bilmiyorlar aslında,
hiç dönmeyeceğini de...
Ablası yarı aç, yarı tok olan kardeşlerini düşünüyor.
...................
Şimdi sen; sıcacık yatağında,
seni seven ailenin yanında mutluyken,
onları hiç düşündün mü?
Ya da yemek yerken.
Annenin sesi ve sıcacık gülümsemesiyle uyanıp
yatağından kalkarken,
sitem etmeyi değilde
hayata dört elle sarıldın mı hiç?
Sen ufak bir düşmede ağlarken,
Onların şarapnel parçalarına rağmen
yüzündeki tebessümü hiç birakmadıklarını...
Burası Filistin,
Ertesi sabah bomba sesleriyle uyanmak istemeyen
çocukların olduğu şehir
ve gözleri yine kapıda...