Burası Er Meydanı Şiiri - İsmail Uysal

-15 Temmuz Şehitlerine-

Temmuzun on beşinde, fitnenin uşakları,
Dışı bize benzeyen, içi şeytana asker…
Saldılar üstümüze tankları, uçakları
Ortalık yangın yeri, kana bulandı her yer!

O gece Firavunun taş kalpli yezitleri
Öldürdük sanıyordu ölümsüz yiğitleri,
Ne şekilde anıyor Yaradan şehitleri…
Lakin anlamaz onlar, anlamak başka hüner.

Büyümüş fitne boy boy peygamber ocağında
Ceylan emanet diye sırtlanın kucağında
Lakin sır, güvercinle bir örümcek ağında
Mağaradan bir umman müjdeliyor peygamber!

Ey şehidim! Nasıl bir yürektir o, Ömer’im?
Vallahi, utancımdan kurudu alın terim.
Kirlenmesin ellerin, ayağından öperim
Şefaate visaldir ayaklarındaki ter.

Ve sonra bir şey oldu, Başkomutan dedi: ‘Kalk!
Uyan artık, ne yapar iman dolu göğse tank!
Attı üstünden tonluk ölü toprağını halk;
Coştu Nene Hatunlar, her köşede Ebu Zer!

Burası er meydanı, korkmaz çakal sesinden
Yıkılır mı koca fil karınca darbesinden,
Yükseliyor tekbirler, okçular tepesinden,
Yükseliyor, Arşa dek, Tekbir: Allah u Ekber!

Devrildi sonra bir bir kalesi hainlerin
Ateş düştü içine saklandığı inlerin
Bozuldu tuzakları o hinoğlu hinlerin
Hayra kapı açtırdı biiznillah yine şer.

Biz de kahraman bitmez hainler de doğursak
Bazen bozuktur maya, hamuru da yoğursak
Vatanını namusu görenlerindir ancak
Şühedanın kanıyla perçinlenmiş bu zafer.

Çıldırdı okyanusun ötesi ve berisi,
Washington’u, Londra’sı, Berlin’i ve Paris’i.
Titretti tüm âlemi, Osmanlının varisi
Titretti, şehitliği arzulayan her nefer!

İşe yaramadı ya topları tüfekleri
Havlıyor şimdi, garbın medeni (!) köpekleri
Çanlar bir bir çalıyor, tutuşmuş etekleri
Uyandı ehli İslam, gayri bozuldu ezber!

Burası er meydanı, korkmaz çakal sesinden
Yıkılır mı koca fil karınca darbesinden,
Yükseliyor tekbirler, okçular tepesinden,
Yükseliyor, Arşa dek, Tekbir: Allah u Ekber!