Burası Dünya Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Burası Dünya
Gökyüzünden bir damla gibi döküldü herkes
Bir telaş içinde
Kimisi için ağlandı
Kimisi için sevinç
Adem, Havva'ydı adı
Düştüler bir boşluğa
Cezaydı belli ki oysa
Çünkü düşmek bir mükafat olamaz bu cihanda
Düşersen bir darbede düştüğün yerde yersin
Dedikleri gibi olmuştu
Yemiştiler bir darbe daha
Kimisi evlatla
Kimisi babayla
Kimisi mâl'la
Kimisi eşyayla
Girmişti sınava
Akıp gitmişti zaman
Elde kalmamıştı elle tutulacak olan
Göçüp gitmişti her şey
Bir mesaj vardı sonda
Burası dünya
Bir verirse bin alır diye
Çokta alışmamak lazımdı
Her şey yarım kalmıştı burada
Herkesin "en acısı benim sızımdı"
Sözleri
Kulaklarda.
Burası dünya dostlar
Burada insan olmak zordur
Bedel ödemek gerekir
O kadar kalabalıkta temiz kalmak büyük kir
Anlaşılır mi ki bu sır
Zordur bilinmez!
Dünyanın izi kalplerden silinmez
İnsan zanneder ki ölmez
Kurtçuklara yem
Solucanlara ziyafet olacağını düşünmez.
Çok bağlar kendini dünyaya
Ademle Havva'ya
Peygamberlere
İmparatorlara
Aşıklara
Velilere
bir de delilere
Kalmamıştı bu dünya
Ne bağlarsan bağla
Götüreceğin
Sağ ve soldaki aldıkların.
Ölmeyecek sandıkların
Her dünyalığa kandıkların
Korkudan sakladıkların
Yalandan menfaat için akladıkların
Kirleri bir süngerle pakladığını
zanneden
Ne ettiyse kendine eden
Burası dünya olduğunu
unutan insandır.
Var oluşu binlerce Lisandir
Varlığı kandır
Konuşması zandır
Derdi şandır
Unuttuğu bir şey var
hak olan dar olan mezardır
O gün can pazardır
Her canlı bir hazardır
Her duyu bir lisandır
Hak olan mahşerdir.
Dedik ya dostlar burası dünyadır
Anayı evlada
Babayı ataya
Dostu dosta
Aşığı aşığa
Kurt'u kuşa
Aslanı çakala
Yiğidi yavşağa
Mert'i namerde
Zengini zengine
Kırdırdı.