Ne ebedi saadet onla Hakk'a varışa,
Oysa ki kapılmışız nefsimizle yarışa.
Ya ebedi saadet ya hüsrandır sonumuz,
Ahiret yokmuş gibi hep dünyadır konumuz.
Birazcık düşünmeli, aslı nedir insanın?
Nasıl tutar bedeni muallakta şu canın?
Ömrümüzden eksilir verdiğimiz nefesler,
Ruha zından değil mi günahkâr ten kafesler?
Var ne varsa âlemde O' "ol! " derse var olur,
Cennetle müjdelenen şehitle, ebrar olur.
İman ne büyük nimet hamd eden her insana,
Tevbe, istiğfar, zikir kavuşturur ihsana.
Nasihat kolay lâkin yaşamak hayli zordur,
Münafığı, münkiri bekleyen kızgın kordur.
Rabb'im affet kulunu rızana râm olayım,
Niyazkâr'ın olarak buram buram olayım...
Mart/2005
Köksal CENGİZ(Niyazkâr)
Kayıt Tarihi : 11.8.2012 11:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!