Buralı Değilim Ey Memleket

Buralı değilim ey memleket
Tanımazsın gurbet öykülerine aforoz edilen yüzümü,
Gözlerin hangi sokağına sığar bilmezsin
Ama ben bilirim göçebelere sunduğun yerleri
Her şehirde aynıdır bodrum katları
Yolum nice unutmalardan geçmiştir
Geçmiştir ama geçmişi bağışlamaz gelecek
Bu yüzden anılar getirdim sanada
Emektar voltalarımın peşine takarak
Kurşun kalemim ve ellerimde yanımda
Biliyorum artık hiç kimse bulamıyor beni
Kimse bilmiyor nereye gömülür bir şair
Meyhanelerin boyu kısa
Şehirlerse çok derin
Ve kılıfına uymaz bir yalnızlıktır kalbime krizlediğim
Bu ne kaçmak nede kaybolmak değildir
Kaderiyle mahpusçuluk oynayan
Gelincikten bozma bir kadın var yalnızca
Dört ayda bir yüzünü görmek için
Baharlara taşınır dururum nicedir
Ama nedense hiç sevişmedim gözbebekleriyle
Ne zaman soyunsam kirpiklerimden
Adı fuhuş olur aşkın
Ve bir kovlanmış adam kalırım geride
Göçebe bir ütopyalı gibi geliyorum ey memleket
Kalıcı değilim
Karasular insede beynine insanın
Öyle uzun uzadıya kimsesiz kalmaz umutlar
Elbet yine çok şey beklerim yelkovanlardan
Akrepleri boylarından uzun işlere karışsalarda her vakit