Buraktan Hallice Şiiri - Kübranur Özaydın

YIL 2010
Güneş yine sessizce terketmiş göğümüzü
Bir şeyler de günden güne tüketmiş ruhumuzu
Hoş bizlerin de ha ölüsü ha dirisi
Can verdi yine birileri,birileri mezarlıklar dolusu

YIL 2010 ,sonundayız insanlığın
Günlerden matem, aylardan hüzün
Yine yetim saatlerindeyiz Gazze'nin
YIL 2010,
Göz yaşlarındayız mescidler mescidinin
Haykırışlarındayız o nur Aksa'nın
Feryadındayız Filistin'in, Hamas'ın
Mağrur bakışlarındayız Kudüs'ün
YIL 2010
Mezarındayız merhametin
Günlerden acı,aylardan keder
Yine şafağındayız doğmamaya ısrarcı günlerin

Yıl 2010
Ve...
Ey yüreği yangın yangın ateşe verilen
Ey ayı kızıla boyanan, göğünden bir bir yıldızları dökülen
Eyy Kudüs sabahı karanlıkta kalan,göğü ölüme bürünen
Sen eyyy Hamas güneşi sökülen
Kefene gark olan,sen sokakları ölüm kokan
Sen ki dağı,taşı şehadete soyunan
Sendin Gazze o gün
Zulme kör yarattıkların diye Rabbe aczini haykıran
Ve Sendin,eyy İsraya tanıklık eden
Sen eyyy Aksa
O gün sendin
Hangi çölün serabında kulların derken sesi semadan duyulan

Yıl 2010,yardım çığlıklarındayız Gazzenin
Aylardan umarsızlık,günlerdense bu çığlıklara sağır olma vakti şimdi
Asıl yüzü karalılar olsa da toprağın üstündekiler
Yine toprağa küsmüş o gün cümle çiçek ve ağaçlar
Asıl gölge eden olsa da göğün altındakiler
Bulutları suçlamış,uzak diyarlara gömmüş başını güneş ve yıldızlar
Asıl gözü olan biz olsak da,kör olunca malum zulme gözler
El mahkum yine gök bulutlar ağlar

Yıl 2010
Aydınlığı boğuyor karanlıklar
Öyle soğuk,öyle sessiz ki her yer
Duyalım diye gözü yaşlı yetimleri
Sanki susuyor diğer tüm varlıklar
Sonra? Sonrası karanlık
Ölmüşüz,zaten gerisini de hatırlamıyoruz

Nasıl ölürse imansız kalplerde merhamet
Güneş nasıl boğulursa karanlığa
Güz gelip de tüm renkler nasıl silinirse yer yüzünden
Nasıl tüm cimriliği ile kuraklığa bizi mahkûm ederse bulutlar
Ve nasıl ölürse kalpler bir katliama sessiz kalarak
İşte öyle ölmüşüz

Sonra, dediğinizi duyuyorum
Peki ya daha sonra?
Sonrası aydınlık
Doğmuşlar, meğer henüz tüm canını vermemiş bencilliğe insanlık

Karanlığa nasıl doğarsa bir ay öyle doğmuşlar
Nasıl güneş yırtarsa gecenin kapkara elbisesini
Bahar nasıl bozarsa kışın ölüm sessizliğini
Nasıl yağmur tüm berektini buluttan şu toprağa aktarırsa
Ve nasıl çiçekler yeniden ve yeniden doğuyorsa her bahara
Öyle doğmuşlar

YIL 2010 fethindeyiz kalplerin
Günlerden tekbir,aylardan cihat
Yine peşindeyiz çocukların gözlerinde göreceğimiz tek bir sevincin
YIL 2010 ümidindeyiz ümmetin
Karşılık değil beklentisindeyiz yalnız duanın
Belki umudundayız bir annenin
Belki rüyasındayız bir yetimin
YIL 2010 içindeyiz,
Buraktan hallice
MAVİ MARMARA adında bir geminin
Günlerden sevgi,aylardan merhamet
Yine peşindeyiz kurumuş topraklara bulutlar götürmenin

Altta mavi bir atlas,dalgaları göğe ulaşmış
Üstte bir gök ki simsiyah geceye boyanmış
Bir ses uzaktan,kutlu şehadet onanmış
Meğer o gün cennete on melek adanmış

Karanlık öldürmüş tüm renkleri efendim
Ben göğü hiç böyle simsiyah görmedim
Sular köpük köpük kabardı birden
Ben denizi hiç böyle hırçın bilmedim
Dalgalardan insanlara kefen bicmişler
Gök bulutlardan mezar yapmışlar
Başıma bin namlu dayamışlar
Ben düşmanı bu denli namerd bilmedim
Ben hiç böyle bir acı,zulüm görmedim

Hiç bir gemi böyle bir yolculuğa çıkmadı
Merhamet dolu kalpler böyle birden durmadı
Şafak beklerken doğmasını güneşin
Hiç bir gece böylesine sabahsız kalmadı
Milyon gülden maviye kanlar damladı
Kırmızılar içindeki beyaz güller de ağladı
FURKAN son bir not düştü yetim günlüğe
Şehadetini yazdığı o kalem de ağladı

Şimdi
Yıl kaç olursa olsun,gülü oldukları topraklarda
sonsuza dek izindeyiz Necdet Yıldırımın,Cevdet Kılıçların,Ali Haydarın
Şimdi, yıldızı oldukları göğün altında,duacısıyız Çetin Topçuoğlunun,Fahri Yaldız'ın,Cengiz Akyüzün
Ümmetin bekçisiyiz,bundan böyle yardıma uzanan eliyiz Uğur Süleyman'ın, İbrahim Bilgenin,Cengiz Songürün

Şimdi merhametle çarpan kalbiyiz, şehadet mi annnem mi diye soran Furkan Doğanın