Derdim bu son
Meğerse bu ilk derdimmiş
Dermanım vardı
Hâlâ var mı?
Beni bekleyen sen mi,
Yoksa yollar mı?
Film gibiydin gözlerde;
Eşi benzeri olmayan sözlerle
Sahneleri özlemle çekilmiş,
Bir tablo gibi; özenle seçilmiş.
Esen bir rüzgar misali serin
Ben, bunları hak etmemiştim
Ruhum bedenimi henüz terk etmemişti.
Elimde kalem her şeyden bihaberken;
Hiçbir şeyi fark etmemiştin.
Meğer benmişim anlaşılamayan
Gecenin karanlığında kaybolmak
Çıkmak isterken daha da hapsolmak
Bir olmak ya da birden yok olmak
Her şeyi geçip de yok yere mahvolmak
Veyahut da kahrolmak onsuzluktan
Bir şeyler var çözemediğin
Ne kadar zorlasam da çözemedim
Bir ihtimalsin içimde
Düğümü çözüp de ölemediğim
İhtimal mi yoksa tesadüf mü
Demek ki manası yokmuş bu düşlerin,
Her şey her yerde; ayağım kaymış.
Aslında bu yüzdenmiş düşüşlerim
Son kez sonsuzluğa açılmışım,
Ayağım kaymış…
Tutmamış kimse yüreğimden,
Böyle mi olacaktı cidden
Bir başkasından mı duyacaktım
Bu kadar da mağrur olma
Karşında mağdur kaldım
Yine düşlere daldım
Demeyi inan isterdim
Geçti gitti işte
belki de hiç geçmedi
Gitti ama o kesin
asla beni seçmedi
Kederli yollar
O yoldan hiç geçmedin
Saftım aşka inanacak kadar
Ruhumu sattım bir düşünceye
İlaçlardı rüyama renk katan
Fırsatım yoktu hiç düşünmeye
Bir giz uğruna silindi izler
Terk ediyorum bu şehri yalnızlık çöktü
Kalana mı zormuş? Gidene dek öldüm
Süslü aşk hikayeleri bedelini gördüm
Kendi pis ellerimle bedenimi gömdüm
Bizi ayıramazlardı ikiye böldün
Paramparça oldum, deliye döndün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!