Burak Toprak Şiirleri - Şair Burak Toprak

Erzurum'a yağınca aniden o zamansız kar,
Anlaşılan kararlısın bugün hiç olmadığın kadar.
Gönlümde fırtınalar koparacak olsada o rüzgar,
Anlaşılan kararlısın bugün hiç olmadığın kadar.

Uzat ellerini, dokun yüreğime, Belki sevebilirsin, kalp atışlarımın adını haykırmasını...

Alışılmamış bir veda havası var gözlerinde,
Tomurcuk güller intihar etmiş narin ellerinde,
Beklenmedik bir hüzün var artık sözlerinde,
Çöz şu kalbindeki düğümü kurtar artık beni de.

Kokun dururken hala parmaklarıma takılan saç telinde,

Gece kadar sessizdi sözlerin, ve bir gün apansız gidecekmişçesine hürdü yüreğin. Ne seni zorlamaya vardı cesaretim, ne de özgür bırakmaya razıydı yüreğim.

Sana gelen yollar hep tarumar,
Kırık dökük kaldırımlara takılır ayaklarım,
Yüreğimde tükenir oldu umutlar,
Her rüyada adını sayıklarım.

Yorgun düşen gözlerim geleceğini umar,

Yokluğun titretiyor kalbimin sesini,
Sensizliği bu kadar acı bilmezdim,
Her gece rüyalarıma gizlemezdim,
Yüzün kalbime bu kadar acı vermeseydi.

Yokluğunda kim tutacak ellerimi,

Herhangi bir günün, herhangi bir saniyesinde alıp verdiğim bir nefes gibisin artık.. Hatırıma uzak fikrime tuzaksın. Her gün aynı yalan, Her gün aynı şafaksın. Yüreğime habersizce doğan, Ciğerlerime habersizce dolan, Bir nefes kadarsın...

Uçuşurken heybetli bir rüzgarda umutlar,
Bana sadece oturup bir tenhada seyretmek düştü.
Kararırken hazin bir elvedada bulutlar,
Kalbe yağmur gibi gözyaşı düştü.

Her terk edene asılırken suratlar,

Biz hiç biz olmadık aslında,
Hep başkalarının hayatında bulduk kendimizi,

Kaç kez ezip geçtik hayallerimizi,
Kaç kez uyanır uyanmaz unuttuk düşlerimizi,

Tüm ışıklarını söndürdüm kalbimin,
Ruhumu başıboş dalgaların kucağına bıraktım.
Her rüzgarda kıyıya vurdu darmadağın umutlarım,
Hayallerimi kimsesiz bir köşebaşında unuttum.
Yürüdüğüm yollara kendimden parçalar bıraktım,
Tekrar dönebilmek için sevdaya,