Ben eskirim çocuk
Elim yüzüm eskir
Hoşuna giden sözüm eskir
Döner gün
Gece olur
Yarın olur dün eskir
Seni sevdiğimi söylemiş kuşlar
Yalan
Ben varlığını seviyorum
Hayatta olmanı
Üç beş günde bir benle karşılaşmanı
Su içmeni musluktan
Hep girer bir şeyler araya;
Bazen yaz girer
Bazen kış
Bazen dört mevsimin dördü de düşmandır
İzin vermez kavuşmaya
Unutur insan insanı
İşimiz var çocuk, çık gel
Bir tabanca bul kendine fındık dalından
Bir at fasulye hereğinden
Ve uçsuz bucaksız bir hayal
İşimiz var çocuk, çık gel
Kovboyculuk oynayacağız bugün
Hiç duymadığım bir şarkının sözüsün sen
Her mısran aynı güzel
Söylesem mi dinlesem mi bilemedim
Elim ayağıma dolaştı
Dilim kurudu
Kelimeler dizildi boğazıma
Aynı yağmur altında ıslanmış olma ihtimalimiz var
Güneş uyanamamış bugün, belki yorgun dünden
Bulut var
Sen bir yakada
Ben bir yakada
Mesafeler hallice
Bir mahur beste çalsa Müjgan bir köşede ben bir köşede…
Mevsimlerden kasım, aşklardan yerle yeksan.
Bu kaçıncı sonbahar, bu kaçıncı soğuk…
Ah be Müjgan, yine başladığımız yere mi döndük
Sürüne sürüne İstanbul olduk…
Ne vardı bunca içecek; yoksa yok aşk, ne vardı bu kadar kederlenecek
Seviyorum seni ben
Bacakları olmayan bir çocuğun
Koşmayı sevmesi gibi seviyorum
Aç bir bebeğin annesinin memesini ister gibi
Hem yetim seviyorum seni ben
Hem öksüz
Yüzündeki gülüşten vazgeçer mi insan
Tenin okşayan meltemden
Ayaklarına bulaşan kumdan
Batmışken gün
Karanlığa teslim olmuşken gece
Elin elimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!