Burak Özkul Şiirleri - Şair Burak Özkul

Dalsam bir gün beynine diyorum
Karıştırsam,
Bulsam kendimi bir yerlerde
Atıl durumda olsa bile
Oradan insem kalbinin derinlerine
İzlesem,

Bir sevinçtir ki kopuyor içimden
Sapıtıyor ellerim
Dilim susuyor
Çığlık atıyor bedenim
Duyuyor musun?

Bir kuleydi sanki içime oturan
Göremediğim
Dibini tepesini, bir kere

Ve yıkıldı ansızın üzerime
Yüzüm düştü

Anlam;
Yüklenmeden bazlanan aşktır çoğu zaman

Baz;
İçine oturan acı bir yüktür kalkmayan

Önceleri, saçlama derken cismime
Şimdi salıp sıyırdım fikrimi
Gömemedim, Aşk bu mu? Dedim.
Bilemedim…

Gözyaşların kuruyup düştü ellerime
Öpüp koklayıp
Hemen koydum cebime……

Yüreğine bir kalem koysam
Yaz beni
Çiz beni, desem
Ne çizerdi
Ne yazardı düşlerin?

Aşkın en ciddi yanını yaşıyorum bu defa,
Yaşıyorum?

Ciğerim farklı soluyor
Damarlarım başka kanıyor
İçim bir başka acıyor bu defa

-Sen miydin selim
-Evet benim
-Ne zaman geldin
-Sen uyurken demin

-Uyandırsaydın

Kor yuttum sabaha doğru
Üstünede bir soğuk su
Söndü sandım, dağladım
Ve.. güneş doğdu içimden

Organlar da firar etti öğlen