Gülmek, azizim, ne kadar saçma değil mi içimiz ağlarken? Umutsuzken, mutsuzken ve kimsesizken gülmeye çalışmak, duygularını gösterememek çok zor değil mi? Mutluluktan gülmek nasıl bir duyguydu, hatırlayamıyorum ama özlüyorum soluksuzca mutlu olmayı, mutluluktan hiç ayrılmamayı, mutsuzluğu özlemeyi.“Yıkıklar kentinden selamlar!” diye bağırmak istiyorum megafondan; herkes neler hissettiğimi bilsin herkes beni anlasın istiyorum. Umutlarımı gömdüm yine, her gün mezarına gidiyorum, her gün çiçek ekiyorum ve her gidişimde gözyaşlarımla suluyorum toprağını.
Şehirler sen, şiirler sen,
Mutlulukta sen, umutta sen,
Bugün günlerden yine sen,
Ne hâldeyim ah bir bilsen!
ARTIK SANA KAL DEMEYECEĞİM
Artık sana kal demeyeceğim,
Anladım ki giden hep gider.
Yüreğin benimle olmayacaksa,
Git gidebildiğin kadar uzağa.
BEYAZ SAYFA
Beyaz bir sayfa nasıl açılır ki daha en sevdiğin sayfayı bitirmeden? Peşinden gidemiyor insan bazı hayallerinin çünkü biliyor ki artık gitse de yok, gitmese de yok; sıfıra sıfır ekleyince, elde yine sıfır!
Biz hayat okulunda her sınavdan sıfır alan ve artık çabalamaktan vazgeçmiş olan masum öğrencileriz, hep yanlış yere çalışıyoruz. Aslında bizim çalıştığımız yer doğru fakat müfredat aksini iddia ediyor çünkü her zaman doğrular doğru olamıyor adına dünya denen bu cehennem sahnesinde!
Eğer beyaz bir sayfa açmak isterseniz, unutmayın, hiçbir zaman ikinci bir beyaz sayfa hakkımız yoktur bu hayatta, küçülte küçülte yazarız tüm yanlışlarımızı. Bazı yanlışları çok severiz, o yanlışlardan hiç vazgeçmek istemeyiz; sizce o kadar güzel yanlıştan vazgeçilir mi?
Siz hiç sekizinci günü yaşadınız mı? İçinize attığınız her derdi, sıkıntıyı bir güne sığdırdınız mı? Haftanın yedi günü hiçbir şeye üzülmeden, hiçbir şeyi takmadan gülerek geçirip sekizinci gün ağladınız mı? Kendimden nefret ediyorum. Kimseyi kırmamaya çalıştıkça herkesin beni paramparça edişini izlemek ve değişmek istiyorum. Herkes gibi olup mutlu olmak ve mutsuz etmek istiyorum. Karanlıkta kaybolmak yerine kafam yastığa çeyrek kala uykuya dalmak, sahte gülücükler yerine gerçekten mutlu olmak istiyorum.
"İyiler kaybetmez, kaybedilir," demiş şairin biri, yalan!
İyiler her zaman kaybeder, kendimizi kandırmayalım.
Dürüst olalım, iyilikten ne kazandık? Kocaman bir hiç! Tabii iyi insanlar kazanabiliriz, elbette öyle insanlar kaldıysa!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!