Uzaklardan görünür yokluğun bana
Hülyalarım ne umut ne de sevgi
Mazimde kalan hazin gülümseyişlerin nedenidir
Böylesine delice yaşama isteğim
Ve gene kışa girerken havaya saçtığım küller...
14 aylık oldu sevgimi hiçe saydığın zaman
Ellerimi en son avuçlarımın içine aldığımda....
Ne ben kendimi tanıyordum ne sen içindeki beni
Ne sen sordun gecelerimi..
Ne ben unuttum içimdeki çiçeği
Sen uzaklarda olsanda...
Suladım uzunca zaman hiç bıkmadan
Deniz Ne Kadarda Hırçındı Dün Gecenin Sabahında
Ne Kafiye Ne De Renk Vardı Kucağındaki Dalgalarda
Neyse Öylece Tutunduğum Banka Oturdum Zor Bela
Ceplerimde Solan Hayallerim, Ellerimde Hala Sıcak Tenin...
Gözlerimi Cilveleşen Güneşe Takmaya Başladım Korkuyla
Sanki Sadece Masallarda Gülen Bir Tiptim
Uzaklarda bir serap,
Burnumda hüzün kokusu.
Soğuk gözlerim birbirine dargın.
Bırak sulara çizdiğim hayaller bende kalsın.
Ne olur isteme benden bunu.....
Ellerim kana bulanmasın her iç çekişimde
Gene panjurum kapandı gündüz vaktinde
Eski günlerim nasılda koşa koşa geri geliyor
Nedir bu karamsarlık gene beni bende bitiren...
Düş bahçemin çiçek açmaz fidanlarını
Ellerinle tarumar ettin baharın daha ilk günlerinde
Oysa o fidanlar ne su istemişlerdi ne de başka bir şey
Ümitlerin ellerinde kalsın
Yalancıların sonu gibi kül ol savrul hasret rüzgarlarıyla
Sende çek, benim altından kalkınmaz acılarımı
Seninde sonun benimki olsun
Suların üstüne resim yapmaya çalış rüyalarında
Umutlarını azraille paylaş
Sana yokluğumu öyle güzel anlatırdım ki
Şu aramızdaki kahpe dağlar olmasaydı...
Sesimi hiç eksik etmezdim kulaklarından,
İsteseydin mutluluk şarkılarını.
Nefesimi hissederdin şehirlerimiz bir olsaydı,
Teninle hissettiğin benim alevlerim olurdu yakarcasına
Demek şimdi mutlusun
Oh ne iyi
Tüm yıllarını bensiz yaşamış gibisin
Boynumdan öpercesine baktığın yılların ardında
En güzel düşlerini yeni anlıyor gibisin
Akıp gidiyorsun bir nehir misali
Dün bahçe duvarımın boyalarını
Hoşnut olmayan kalbime benzettim.
İçimde dolaşan anlamsız duyguları
Senin tattırdığın acılara sevdirdim.
Bitmek bilmeyen hüzün akşamlarını,
Yalnız kalmış çocukları,
Dün gece gözlerim penceremden dışarı
Sessizliği seyrediyorum gözlerim yaşlı
Artık lambalarda sönüyor onlarda haklı
Karanlık mı batıyor yine gözlerim yaşlı
İnsanlar tek tek gözümde...
Bir ışık demeti yayılıyor ayrıldığımız tepeden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!