Neden aklıma geldiğinde
İçimde bir daralma oluyor.
Neden gözlerim ağlamaklı...
Bu kadar çok mu sevdim seni...
Ne beynime söz geçirebiliyorum
Çık aklımdan, fikrimden...
Ne ayım ol ışık saç,
nede güneşim ol ısıt.
Kutup yıldızım olma mesela;
her kaybolduğumda
sana bakıp yönümü bulmayayım..
Çocukken bağırıp hıçkıra hıçkıra ağlardım
Şimdi ise kendimi sıka sıka
Kimse görmesin diye gizli gizli ağlıyorum
İşte bu yüzden çocukluğumu özledim...
Çocukken masum olur insan günahsız
Dilerim, yaz yağmuru gibi olsun dertlerin
yağsın ama üşütmesin,
yağsın ama sonunda güneş doğsun.
Esmesin deli rüzgar gibi yamaçlarında...
Hep bir umut taşı yüreğinde,
uyandığında güneşle beraber oda doğsun...
İnandım;
çocukken okuduğum masallardaki,
Kaf dağının ardında yaşananlara
inandığım gibi inandım.
Sana inandım...
Paylaşabiliyorsan elindeki bir dilim ekmeği karnı aç yoksulla
Gönlü açı besleyebiliyorsan sevgi sözcüklerinle
Tebessümle bakabiliyorsan yolda gördüğün yabancıya
Desene ey dost! En mutlu insan sensin.
Hiç kimsesiz kalmamışken okşayabiliyorsan bir yetimin başını
bir eylül akşamı bıraktığın kokunu
beni yıktığın fırtınayla alıp git
hissedemeyeceğim kadar uzaklara...
hani gözlerin demiştim gözlerin...
gözlerin yaşama sebebim...
Biraz üşüdüm;
Minicik bir çingencik kuşunun
Kışın, o sert ayazında yuvasız kalması gibi...
İlk önce ellerim soğudu,
Sonra içim titredi...
Galiba çok üşüdüm!
Artık mutluluktan gülmüyor gözlerim
Gördüğümde seni, gülümseyen yüzüm
Bir yabancıya bakar gibi bakıyor sana
Ve geçtiğinde yanımdan
Arkama dönüp bakmıyorum bile
Bırak gözlerim ağlasın ardından
Bırak, bu ayrılığın yasını tutayım
Nedenini bile bilemediğim bu ayrılığın
Bırak da arkasından gözyaşlarımı akıtayım
Ona bari karışma, silme gözyaşlarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!