Ben senin yeşil gözlerinde kayboldum
O kadar derinlerdi ki boğuldum
Bilmediğimi unutmuştum aşkı
Ve sonu hüsran olmuştu
Ben senin incecik ellerinden düştüm
Yıllarımı verdim
Sana
Aşkıma
Ve bu kararı almak için
Yıllarımı verdim sana
Bir resmini bile benden esirgeyenden
Ben ufakta olsa sevgi istemekle
Hata yapmışım ve bedelini
Boşa geçen yıllarımla ödüyorum
Şimdi pişman olsamda ne fayda
Ben kimseyi seni özlediğim kadar
Özlemedim
Ben kimseyi seni sevdiğim kadar
Sevmedim
Özlemim taştı artık benden
Ellerim yalnız artık
Gözlerim uzaklara dalıyor artık
Gecelerim uykusuz artık
Gündüzlerim ise soğuk
Beni ne annem avutur
Yaşama sevincimdin sen daha düne kadar
Birden kayboldun hayatımdan
Aradım sordum araştırdım fakat
Bulamadım seni
Sonra öğrendimki
Kapıyı kapat ve çık
Derinden ve sessizce git
Dokunma bana
Dokunma gözyaşlarıma
Kapıyı kapat ve çık
Artık gel demiyorum sana
Çünkü alıştım yokluğuna
Gelmeyeceğini öğrendim
Mutlu olduğunu öğrendim
Geçmişle yaşamayı öğrendim
O kadar özledim ki seni
Anlatmaya kelimeler bulamıyorum
Nereye baksam seni görüyorum
Ne duysam sesine benzetiyorum
O kadar özledim ki seni




-
Mehmet Hüsnü Kışlalı
Tüm YorumlarGüzel bir şiir.İçinde bulunduğunuz ruh halini anlayabiliyorum.Şiirdekiyle örtüşüyorsanız tabi.
Bu kadar ümitsiz olmayın,hayatınızı birşeylere endekslemeyin.Şimdi bu tavsiyelerim sigara içen birinin size sigara içme demesi gibi olacak.İyi temennilerimi sunarım yine de.