Öğretmenim aslında sen bilirmişsin.
Çok laf etsek de sen doğru söylermişsin.
Ders işlemezken sevinirdik çılgınlar gibi
Diğer zamanlar belki sevmezdik seni.
Belki sen görmezsin bile bu şiiri,
Yalnız bırak beni ıssız gecenin ortasında
Kimse gelmesin, dokunmasın bana.
Kendimi bıraksam camdan aşağıya
Gitsem bende karanlık dünyaya...
Karanlık gecenin en ürkütücü anında,
Kimsesiz sessiz bir sokakta.
Ağlayan bir insan sesi
Ne oluyor acaba orada?
Kaldırımlar boş, kimseler yok ortada
İlahi bir güç müdür
Beni içine çeken rahat yatağımdan alıp da
Uzak diyarlara, asfaltsız yollara çıkaran?
Bir yudum suya dahi muhtaç olan,
Yırtılmış elbiselerle gözleri dolu dolu olan, o masum,
O sevimli çocuğun gözlerine bakıtıp,
Bir bahar günü çiçekler açsın ruhunda
O zaman gelme bana!
Sonbaharında gel yapraklarının döküldüğü anda.
Mutsuzken seni sarmalıyım, güven bana.
Bir bahar günü ruhumda çiçekler açtır bana!
Rüyalarda bile sana ulaşamazken
Seni nasıl isteyeyim ki?
Mecnun gibi feryat edip
Nasıl bekleyeyim ki?
Göz ucuyla bile bakmazken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!