Fazla bir şey yok yazmaya değer, sadece boş bir keder...
Kara bir meşe bahçemizde,
Etrafındaki çitlerden dördü yok yanlız,
Gerçi kaç tane var gerçekte,
Umursamayız ki zaten kimin öldüğünü gerçekte.
Ben bugün kara ağacı bi' kaç kere gübrelesem bile,
Ben ne yapıyorum ?
Bi' türlü mutlu olamıyorum,
Ne boka gülüyorum,
Tam olarak ne için yaşıyorum ?
Aynaya bakamıyorum,
Alırsanız ebediyetin sonunu,
Olur musunuz solgun mavinin sorunu ?
Doğurur mu güç açlığı,
Yoksa bilir misiniz yerinde durmayı ?
Çocuk sesini bastıracak silah, yapacak bir şey yok gibi,
Ahlaksızım ulan ahlaksız !
Kafasız koca bir aptal,
Ahlaksızım ulan, beş parasız.
Suratsız koca bir metal.
Sağ elimin bir köşesinde eski sokak çamuru,
Son telimin bir ucunda İstanbul, bir yeri eski sokak.
Binalar çok uzun olmuş,
Önümü göremedim bugün.
Şimdi kötü alışkanlıklarım var;
Meraklı ve yabancı bi' doktor kafası,
Yaratıyor ilelebet bir acı.
Buzulları aşıp, insanları yıkıp,
Geçiyor hüznün katı tarafını.
Ruhsal çöküntüler yine göz perdemiz,
Hayali çözümlerse hep anlık neşemiz.
Benim gözlerim hüzün tanımına biçilmiş kaftan,
Bırakın geçsin solucanlar kafamdan,
Ne medet umarlar zâten bu aptaldan ?
Sigara izmariti yakıyor yine bir gece kilim,
''Bu sefer ciddi oluyorum,
Olmadı. Fazla kirliyim.''
Deyip, deyip ne mısralar atıyorum çöpe,
Şimdi n'olacak halimiz, el öpe öpe ?
İnsanlar birbirlerini öpen öpene,
Ben yorgun olayım; arsız ve bitkin.
Yirmi dört saat uyuyayım; rahatsız edilmeden, elleşilmeden.
Sokak lambalarının etrafında sinekler olmasın,
Sabahın soğuk ışıkları uykusuz gözlerimi cüretkâr kılsın.
Arabalar kadar terk edilmiş olayım; kirli ve şuursuz.
Temmuz'un en güzel akşamıymış da,
Evde kapalı kalmışım gözlerine mekik örüyormuşum.
İstanbul gözüküyor bana ayın geçmiş yansımasında,
Fatih geliyor sonra kılıcını altın kapının arasına sıkıştırmaya.
Tedirginlik görünüyor bana ayın geçmiş yansımasından,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!