Nasıl ki bitmiyorsa her cümle noktasız
Ben de koyamadım noktamı, sende kaldım
Eskilerin o sıcak düşünde
Kendimi yenilmez sandığım günlerde kaldım
Aşkının çelik zırhını kuşandığım günlerde
Sonu gelmeyecekmiş gibi yaşadığım dünlerde kaldım
Bin gözyaşı döktüm bir şiir yazdım
Her mısra kopardı beni dünyadan
Nice ümitleri defterime hapsettim
Benim de anlatmak istediklerim var
Dilime gelmeyince yasaklı sözlerim,
Kendimi şiirle ifade ettim…
Hayalin gözümün önünde sanki
Canımı yakıyor o hatıralar
Kalbimde başkası olmaz inan ki
Seni özlüyorum bazı sabahlar…
Feryadım ulaştı göklere çoktan
Bugüne dek sana yanlış yapmadım
Asıl seni sevdim, bende kabahat…
Ben hiç terk edilip böyle yanmadım
Kendimle yüzleştim vicdanım rahat!
Gerçekler acıttı boyladım dibi!
Sonbahar gelince kimsesiz şehre
Sararmış yapraklar bekler ölümü
Hüzne boyanınca dünyada çehre
Başlar yeryüzünde yaprak dökümü…
Yerlerde sürünen kuru dalları
Hasretin seslenir en derinlerden
Feryadım sessizce sürüp gidiyor
Bu sefer çok farklı diğerlerinden
Bu akşam yokluğun hissediliyor.
Tek başıma kaldım kalabalıkta
İhanet ettiğim temiz aşkına
Tutunmak istedim yüzüm tutmadı…
Bunca şeyden sonra gelip affına
Sığınmak istedim yüzüm tutmadı…
Her yanlış sözümde sustun sabredip,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!