Herkes fazla sevgi tüketmiş çocukluğunda,
o baraj kurudu bize biz başkaydık;
Çocukluğunda çok sevilenler;
sadist oluyorlar galiba;
21. yüzyıl da;
Yol da basamadığım büyük cam kırıkları misâli,
herkes tarafından basılan basmış kırılmış,
ve küçük cam taneleri;
başkasının canını yakmış..
Çanakkale geçilmez dediler,
çıkıp baksanız Kızıl her yer;
Korktu Enver,
öyleyse dememişler miydi:
"enver,
Rusların eline ver"
Deprem oluyor sevgilim,
kalbimin ücra köşesinde;
senle birlikte hayal ettiğim şehirlerim yıkılıyor,
ve insanlar doluşucasına
kalbimin derinliklerine
acılarım uçuşuyor..
Aşkım şimdi bir öfkeden ibaret,
kalbimi şimdi edeceksin ziyaret?
"o zaman tanıyamamıştım seni" bu mu şimdi mazeret?
versen gelirdim bir işaret,
olmadı artık bitti bu cesaret,
bıraktı kendini nefret,
Hayallerim bir zamanlar,
gökyüzü gibiydi,
bu yüzden simsiyah olsun istedim gökyüzüm;
gitti umut verenler siyah oldu yüzüm,
gitgide kayboluyor özüm,
kendimi kaybetmek tek çözüm!
Barbarlar; dağları, ovaları, köyleri yağmalardı;
sen benim kalbimi yağmaladın!
Şimdi ki yağmalar, senden kalanlar..
Dostum yok şimdi,
seviyordum o kimdi?
Hayallerim değişti düzergâh
bu nasıl bir acıdır dostlar ah,
bu nasıl çaresizliktir intihara götürüyor
vah, vah!
Hadi al götür acılarımı kahyağa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!