Uzun sayılabilecek bir hayatım, ve süregelen bir mutsuzluk sahibiyim.
O kadar çok kıskandığım insan var ki,
Mutluluklarını, sahip olduklarını, hayallerini bile kıskanıyorum.
Özellikle geceleri, karanlık beni içine çektiğinde, kötülüklerim dökülüyor sözlerimin dibindeki deliklerden.
Yıldızların hemen yanında avuçiçlerim, çoktan sönmüş yıldızların ışığında aydınlanıyor,
Ne dersin?
Mutlu olalım mı biraz?
Sabah erken kalkalım, çayımızı şekerli içelim.
Eski pop müzikleri açalım.
Reçelli dudaklarınla öp yanağımı, hafif kafayı sıyıralım.
Zaten akıllı insan mutlu olamaz ki, mutluluğun iki kapısı var birisi delilik, diğeri sevilmek.
Ölümün varlığı huzur veriyor bana,
Bitecek olması, ve unutabilecek olmak herşeyi,
Hiçbir düşünceye sahip olmadan kapatmak gözlerimi, üzülmeme ve korkmama gerek kalmaması.
Ölüm huzur veriyor bana.
Gidebilecek olmanın mutluluğu, ve bunu kendim yapmama gerek kalmayacak olması.
Ne kadar sürer bilmiyorum vuslatım, belki de en çok mutlu olduğum anda elimden kayıp gidecek hayatım.
Riyaset
Beyler oturunca makama,
Kemerler gevşemekte.
Beyler! selamlar ücretli,
Göremedikleriniz sol cepte.
Gidiyorsun, ve ben bir şehrin yıkılışına benziyorum,
Deprem olmuyor, ama sallanıyor tüm inançlar,
Yağmur öldürüyor manolyamı.
Mevsim dönmüyor, gittiğin yerde kaldı yapraklar, halâ sarı.
Nehirler susuyor, sen gidiyorsun,
Seni seviyorum, bu iyi birşey.
Ay dede neden beni takip ediyor, başka işi yok mu bu adamın?
Onu sevmiyorum, korkutuyor beni, onu sevmemem de iyi birşey.
•
Seni sevmem, yürümek gibi denizin üzerinde, nasıl da kıskanıyor diğer çocuklar beni.
Ve babam mavi bisiklet aldı, onu sürmek, seni sevmek gibi birşey,
Gözlerin dahi üşüyeceği kadar soğuktu o gün, kasımın ortasıydı.
Sokaklar boştu, sıcak evlerinde, çaylarını demlemiş oturuyorlardı.
Bi hüzün vardı o gün, kış yaklaşıyor,
Doğalgaz faturaları defterlerde bir bir hesaplanıyor.
İşçinin gözü pencerede, çay bardakta soğuyor.
Karamsarlık hakimi olmuş sanki heryerin,
Bu inanılmaz yalnızlık daha da artacak,
Eminim, yabancı bir cemaatin kollarında,
Toprak kokacağım,
Fakat, asla ölümüm sıradan olmayacak.
Tanımasalar ne yazar,
Ellerimi sırtımda kavuşturup gitmek istiyorum,
Öyle boşvermiş ve serserice.
Ne saatler umrumda olsun, ne de sorumluluklarım,
Bi seher de gitmek istiyorum.
Sevdiklerim, sevenlerim hepsini unutmalı,
Makam terkedecek cesaretim, benim diyebileceğim bi yolum olsa.
Şu can çıksa dağlara, aşkından şair olsa.
Yunus olsa,
Emre olsa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!