Uyku çöktü göz yaşlarıma
Mendil yorganı oldu
Çığlıklarımdaysa isyan
Ya da suskunluk yatıyor
Umulmayan aşklar
gözyaşında hayat buldu gözlerin
ölümün gözyaşında
boğulurken bile susuz kaldı aşkımız
denizin mavi dalgaları
gene mavi bulutlarla
El sallayarak uğurlardık ölümü
Gene beklercesine
Başımız önde eğik
Sanki gidişine üzülüyoruz...
Kapıyı kapatıyoruz yavaşça
Tülleriydi bir gecenin
Umudun üzerine serilen
Acilariydi yiten bir askin
Cezasi bana birakilan
Gözleriydi bir çocugun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!