Yolumu kaybettim ve yabancı bir semte geldim.
Bütün sokaklar yokuş yukarıydı, hızlı ayaklı insanlar
koşarak geçti beni, açık renkli elbiseler giyinmişlerdi
ve sanki çantalarında hafif şeyler taşıyorlardı.
Yol sormak için durdurdum birini,
ve birdenbire dost canlısı yüzlerden bir kümenin ortasında
buldum kendimi. – Nereye gitmek istiyorsun?
Açıklamama tutundum. Gülümseyerek
dinlediler, sanki ilk defa dinliyorlardı
ölmüş bir şiveyi kullanan bir insanı.
Derken başladılar konuşmaya tıkarak lafı birbirlerinin ağzına
ve bütün yönleri göstererek.
Haritamı bulup çıkardım. Canla başla açıldı harita
ve ilgiyle incelendi. – Neredeyiz?
diye sordum bir parmağımı haritaya koyarak.
Bana baktılar ve koro halinde tekrarladılar soruyu.
Derken yürekten bir kahkaha koptu herkesten,
ben de güldüm, en yüksek komedinin şahitleriydik
bizler. – Burada, dedi içlerinden biri ve parmağıyla gösterdi
ayakta durduğumuz toprağı. - Buradayız işte!
(”Element”ten, 2004)
Niels Hav (d.1949, Danimarka)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 3.6.2010 11:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!