Beni çok sevdiler. Hep yanlış insanlar, yanlış zamanda sevdi beni. Bana en sadık olanlar bile benden nefret etti bir gün. Sevgisinden hiç şüphe duymadığım insanlar, bir müddet sonra nefretini işledi beynime. Geldiler, gittiler, bıraktılar, tuttular. Ben hiçbir yere gitmedim, hiç kimseyi tutmadım. Ben hep sustum. Öyle bir şeyin üstünde duruyorum ki, çırpındıkça, çabaladıkça, batıyorum. Gücüm tükeniyor. Bir de bakıyorum ki hiçbir şeyi değiştirememişim. Bir tek fark var, biraz daha dipteyim. Bu yüzden ben burada, böylece duracağım bundan sonra
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta