Bünye II Şiiri - Bayram Güngör

Güneşli bir yazda donan
Kızıl kıyamette yanan
Rüyadan kabusa dalan
Bir tuhaf yüreğim var benim.

Düz yolda ayağı takılan
En nete gözlükle bakınan
Kendini kendinden sakınan
Bir tuhaf yüreğim var benim.

Kediyi aslan zanneden
Üç beden büyük giyen
Durduk yerde akıl yiyen
Bir tuhaf yüreğim var benim.

Sevinçten acı çıkartan
Kasvette sevinci artan
Dirhemi bin kere tartan
Bir tuhaf yüreğim var benim.

Bulduğunu oltaya takan
Olmayanı başına kakan
Ömrünü sıkıntıya satan
Bir tuhaf yüreğim var benim.

Konuş denilince susan
Dönüp içine kan kusan
Böylece rahatlık uman
Bir tuhaf yüreğim var benim.

Sorun denilen sorunlara yaban
Hayatın içinde hayattan sapan
Mutluluğa yalnız uzaktan bakan
Bir tuhaf yüreğim var benim.

Bir tuhaf yüreğim var benim.
İkilem mi bu düştüğü ikilem
Dinler mi bizden şöyle birkaç kelam.
Yoksa kapanmayacak yaram!