Hüzünlü yüreklerin çilesi
Gözlerinde birer ölüm işareti
Şehirde gece bir kapı çalınır
O ak çocuklar kara haber taşır
Umut dualarıyla dolu anne elleri
Evlerinde geriye kalan,
Bir var mış,
bir yokmuş...
sonunda yokuş...
Düşünür bunun üzerinde
o büyük akıl;
Gecenin çığlıkları;
Uyku, uyku...
Sensin bana en büyük acı
Rüyalarımda yok olma korkusu
Bir ecel kavgası daha mı?
Yaşamanın eziyetini görmüş insanın günü doğar mı hiç,
güneşin aydınlanmasında
Hep yeniden başlar eziyetler her güneşin bakışında
Nedir,
bu acılarla bağlanmış insanın vaadi o zaman?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!