sizin devam eden zulmünüz
benim hiç bitmeyen umutlarım var.
siz hep kötülüklerinizle anılacaksınız
ben başı dik dolaşacağım.
Aldım kalabalıklardan kendimi
Artık oynamıyorum sizinle.
İnsan sevmeli çocukları;
Onların geleceği için bugününü feda edecek kadar.
İnsan sevmeli doğayı;
Bir avuç toprak bulmuşsa orayı yeşertecek kadar.
Saklamam ki budur gerçek
Günü düne ekleyerek
Sabah gelip akşama dek
Beklemekten çok sıkıldım
Sen büsbütün beni istiyorsun ey yar;
Oysa ben paramparçayım.
Oğlumla İstanbul'da,
Kızımla Aksaray'dayım;
Yorganla hasta, ufaklıkla sıkıntıdayım.
Gönlümde ağaç, kuş, dere, tepe...
Bu gün de yenilendi, ben dünkü biçimdeyim.
Geçemedim nasıla, ben hala 'niçin'deyim.
Mümkün değil dense de bu girdaptan kurtuluş
Az kaldı biliyorum, umutlar içindeyim.
Sen çıtırdın
Çıtır çıtırdın
Baksam kırılıyordun
Parçalanıyordun sussam
Gelsem acılarda kayboluyordun
Acılar yüreğini parçalıyordu uzaklaşsam
Alnımın yazısı sandım
Yüreğimin sızısı... Kandım.
Anlamadım nasıl oldu!
Seni sevdim, sana yandım.
Gün geldi elimden alındı aşım
Yok edildi benim onca uğraşım
Ağrımaz sanırdım ağrıyor başım
Yanarım da ben bu hale yanarım
Öğrenci veliler arkadaşlarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!