Çam kokusu kokusu ol sen
Ağzının ıslaklığını içmiştik beraber
Yaz var ve yaza yakınız diye
Kokusu ol çam kokusu sen
Düşten uyanıyorum öğleyin dağ köyünde
İnsan otuz yaşadığında n’apar? Dili dişi ağrır; dindışı ağrır. Gençlik lekesi çıkmaya başlar
ovuşturdukça bağrını… İnsan kırk yaşadığında n’apar? Karşı odada alıngan bir ceylan
biblosu besler; yapayalnız porsuğu için./
Bugün sokağa çıkmış gibiyim
Sokağa çıkmış gibi
eve dönüyorum
pazar sabahlarında nemli bornozlar geren
mandalların kuş ahbapları
uyuyakalıyor kız
kucağında bulut başlı küheylan
babası dolunaycığını camından alıp
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!