Ey gözleri eftal eftal parlayan
Seninmidir bu kalp her gün kanayan
Konuştun o kadar varmı anlayan
Memat benim hayat benim aşk benim
Çok nazlısın cilvelisin hem güzel
ey gözleri eftal eftal parlayan
seninmidir bu kalp her gün kanayan
konuştun o kadar varmı anlayan
memat benim hayat benim aşk benim
çok nazlısın işvelisin hem güzel
vakit gece kalem hasta göz yorgun
hayattan yediğim kaçıncı kurşun
uslanmadı gönlüm bedenim durgun
yazılmıyor çizilmiyor dertlerim
yollarıma tuzak konmuş bir kere
Anneciğim seni özlüyorum
Varlığında bile bile özlerken
Yokluğunda bir başka özlüyorum seni
Buralar çok uzak anne
Kokunu duyamıyorum
Ağlıyorum çocuk gibi
Atabey sokağında bir akşam vakti
yıldızlar ağlamaklı ben hüzünlüyüm
geçti sünbül ile lalenin devri
yıllar ağlamaklı ben hüzünlüyüm
Sevda ki beşeri sabrım tükendi
hicran ağlamaklı ben hüzünlüyüm
Bu bayramda elini öpemedim anne
Senden çok uzaktayım
Zifiri karanlık bir gecedeyim
Nöbetteyim anne
Senin nöbetindeyim
Karanlık gecede tek başınayım ben
Her sözün içlidir matem işlersin
Yüreğimi parça parça ederisin
Darıldınmı bana niye küsersin
Her derdine derman çareyim sana
Gülerdin gizlice çok hoş olurdun
Dize dize döktüm seni kağıta
Yinede gönülden bade içmedim
Sözlerde derleyip verdim ağıta
Yinede gönülden bade içmedim
Azraille cenk'e girdim yenildim
Güller naz eyleyip bülbüller yansın
Yosmalar boynuna gerdanlar taksın
Güzele gönül veren aynaya baksın
Hicran haktan ateş haktan şer haktan
Kara bulut çöktü durur üstümde
Tükendi umudum o son sözünle
Bir nazar at bana yeşil gözünle
Yak beni razıyım senin közünle
Halime, bakıpta kem görme yeter
Sevgiyi aşkı ben senle tanıdım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!