Bunun Yüzünden Şiiri - Yavuzcan Pınar

Mahremin bahçesinde,
Tüysüz dallarında
Tadarken böğürtlen rengi meyveleri,
Bir ışık yansıdı gözüme.
Kaldırdım başımı,
Az önce derin derin soluk alan kadın
Yerine,
sahipsiz bir çocuk vardı.
Ne yanağında yanık izleri,
Ne ergenlik sivilceleri.
Ben seninim,
Senin için yaratıldım der gibiydi gözleri.
Gördüğüm şey kusursuz bir –şeydi.
Hem bir çocuk, hem bir anne, hem bir elma.
Bir erkek, dedim kendime,
Bir kadını sahipleniyorsa,
Benim diyorsa;
Bundan olmalı hep,
Bunun yüzünden.