Aynı kaderi yaşıyoruz aslında,
Aynı acıları, aynı hayal kırıklıklarını…
Hep aynı döktüğümüz yaşlar,
Hep aynı verdiğimiz savaşlar, yakarışlar…
“Unutmak” dediğin boş bir avuntu yalnızca,
Boşa giden bir nefes, bir teselli acımasızca…
Sonu olmayan bir yol bu, biliyoruz.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman