Aynı kaderi yaşıyoruz aslında,
Aynı acıları, aynı hayal kırıklıklarını…
Hep aynı döktüğümüz yaşlar,
Hep aynı verdiğimiz savaşlar, yakarışlar…
“Unutmak” dediğin boş bir avuntu yalnızca,
Boşa giden bir nefes, bir teselli acımasızca…
Sonu olmayan bir yol bu, biliyoruz.
Biliyoruz sonsuzluğa giden bir yoldayız.
Hasretim artıyor sana olan gittikçe,
Ve bir yük oluyor omzumda sen sustukça.
Başka yollar aramalı unutulamıyorsa bu aşk
Kalbin çarpmıyorsa seni unutamayana.
Başka yollar aramalı içinde “sen ve ben” olan
Başka hiç kimsenin olmadığı.
Hiç kimsenin olmadığı…
Kimsenin olmadığı…
“sen ve ben” yalnızca…
Bunun bir yolu olmalı.
Kayıt Tarihi : 15.7.2008 19:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!